Ik was erg blij, omdat ik Wibi Soerjadi een hele goede pianist vind. Dit concert was in zijn woonhuis landgoed ‘de Wulperhorst’ in Zeist. Hij heeft hier het derde pianoconcert van Rachmaninov gespeeld. Dit concert is gecomponeerd voor piano en symfonieorkest, maar hier werd het gespeeld op twee concertvleugels. Het orkest werd gespeeld door Marsha Molenaar. Dit was een informele try-out uitvoering, voor hij het op 9 en 11 mei pianoconcert officieel uitvoert met het Residentie Orkest in Den Haag. Hieronder een foto van een deel van het woonhuis en mijzelf.

Het begon om kwart over acht, dus omdat wij niet te laat wilden zijn, gingen we vroeg weg en waren we er al om half acht. Er was een pauze, en het was klaar om half elf. We werden ontvangen door een man, de gastheer. Na een tijdje mochten we naar binnen en mochten we onze jassen ophangen en gaan zitten, omdat we moesten wachten tot het begon. Het was vrij groot, hoog, en overal stonden Disney-figuren. Van Johnny Depp als Captain Jack Sparrow, tot Winnie de Poeh. Alles was in Disney-stijl. Hieronder foto's van hoe het er binnen uitzag.

Toen we de zaal in mochten, stonden er twee grote vleugels aan de muur-kant van de zaal, en veertig stoelen, deze waren allemaal gevuld, aan de kant van het raam. Wij zaten aan de kant van de rechter vleugel, waar Wibi Soerjadi eerst een aantal stukken heeft gespeeld als opwarmer. Daarna was er pauze, en daarna kwam Misha Molenaar erbij. Misha Molenaar zat nu aan onze kant. Het was niet zo groot in deze zaal als in bijvoorbeeld het concertgebouw, maar dit maakt het veel persoonlijker en dat vond ik heel fijn. Hieronder een foto van hoe de zaal eruit zag.

Dit is een klassiek concert, gecomponeerd door Sergei Rachmaninov. Het heeft geen verhaal, omdat het geen tekst heeft. Het wordt beschouwd als een van de moeilijkste werken uit de pianogeschiedenis. Hij heeft het geschreven in de zomer van 1909, in zuidelijk Rusland. 

Het doel van het concert was amusement en luisterplezier. Ik voelde me heel betrokken bij de muziek, omdat we heel dichtbij zaten en het een kleine ruimte was. Ik kon ook op de handen kijken, eerst van Wibi Soerjadi en toen van Misha Molenaar. De lichten waren niet uit of zacht, dus kon je alles en iederen goed zien. Wat het ook persoonlijker maakte en waardoor ik mij meer betrokken voelde, was dat het in zijn eigen landgoed was, en dat er dus ook op het muurtje achter de twee vleugels dingen van hem stonden, zoals de sleutel van het kasteel van Disneyland, of prijzen die hij heeft gewonnen. 

Omdat ik me niet goed kon voorbereiden op deze avond, wist ik ook niet wat ik kon verwachten. Ik vond het uiteindelijk wel geweldig, en ik heb mijn derde foto met Wibi Soerjadi, dit keer met Misha Molenaar, kunnen maken. Hieronder de foto.